Als kunstenaar ben ik autodidact. Tekenend en verkennend vanaf mijn kleutertijd, ontstaat stap voor stap een eigen beeldtaal. Een rituele dans tussen mystiek en ratio; tussen verdwijnen en te voorschijn komen; tussen beheersing en improvisatie.
Opgeleid als architect ben werkzaam als ontwerper & onderzoeker & ontwikkelaar.
Inspiratie haal ik uit de poëzie van & verwondering voor de mens en de dingen in het heden, verleden en toekomst.
Als kunstenaar ben ik autodidact. Tekenend en verkennend vanaf mijn kleutertijd, ontstaat stap voor stap een eigen beeldtaal. Een rituele dans tussen mystiek en ratio; tussen verdwijnen en te voorschijn komen, tussen beheersing en improvisatie.
Opgeleid als architect ben ik werkzaam als ontwerper & onderzoeker & ontwikkelaar.
Inspiratie haal ik uit de poëzie van & verwondering voor de mens en de dingen in het heden, verleden en toekomst.
IK BEKEN
IK TEKEN
BUITEN DE KLEUREN
Het Gegeven
Voor mij is de mens uitgangspunt – het gegeven – in mijn werk.
De mens die vooruit wil en vooruit gaat; de technische mens.
De mens die dwalen wil en rond dwaalt; de geestelijke mens.
De mens die vooruit gaat en rond dwaalt in het eeuwig licht, eeuwige kleuren.
Dit alles bevrijdt en bevangt.
Dit alles komt tot leven en laat het leven.
Dat inzichtelijk te krijgen en te maken – in essentie het doel van mijn werk.
IK BEKEN
IK TEKEN
BUITEN DE KLEUREN
Het Gegeven
Voor mij is de mens uitgangspunt – het gegeven – in mijn werk.
De mens die vooruit wil en vooruit gaat; de technische mens.
De mens die dwalen wil en rond dwaalt; de geestelijke mens.
De mens die vooruit gaat en rond dwaalt in het eeuwig licht, eeuwige kleuren.
Dit alles bevrijdt en bevangt.
Dit alles komt tot leven en laat het leven.
Dat inzichtelijk te krijgen en te maken – in essentie het doel van mijn werk.
De Benadering
Dit doe ik vanuit een primaire benadering:
– van de leegte van het papier, de ruimte en chaos
– van de tegendraadsheid van de materialen en onthechting
– van de rituele beweging van handen, de geest en tijd
Het idee en de handeling is uitgangspunt en moet starten ter plekke – het papier, de ruimte. Er is geen alternatief, er is geen foto vooraf, geen beeld ter kopie, alleen het idee en de handeling waarmee begonnen wordt. De tegendraadse materialen zijn het gereedschap die het gegeven moeten weerspiegelen:
‘de mens die vooruit gaat en rond dwaalt in het eeuwig licht, eeuwige kleuren.’
Het gaat om het rituele vastleggen waarbij het ritueel steeds opnieuw moet worden doorlopen en ontwikkelt. Het gegeven is daarbij als een toekomstige herinnering; de beelden zijn daarbij soms expliciet alsof ze kunnen bestaan doch meestal suggereren de beelden. De gesuggereerde beelden waarbij de mens opdoemt en verdwijnt in het eeuwig licht, eeuwige kleuren.
De Benadering
Dit doe ik vanuit een primaire benadering:
– van de leegte van het papier, de ruimte en chaos
– van de tegendraadsheid van de materialen en onthechting
– van de rituele beweging van handen, de geest en tijd
Het idee en de handeling is uitgangspunt en moet starten ter plekke – het papier, de ruimte. Er is geen alternatief, er is geen foto vooraf, geen beeld ter kopie, alleen het idee en de handeling waarmee begonnen wordt. De tegendraadse materialen zijn het gereedschap die het gegeven moeten weerspiegelen:
‘de mens die vooruit gaat en rond dwaalt in het eeuwig licht, eeuwige kleuren.’
Het gaat om het rituele vastleggen waarbij het ritueel steeds opnieuw moet worden doorlopen en ontwikkelt. Het gegeven is daarbij als een toekomstige herinnering; de beelden zijn daarbij soms expliciet alsof ze kunnen bestaan doch meestal suggereren de beelden. De gesuggereerde beelden waarbij de mens opdoemt en verdwijnt in het eeuwig licht, eeuwige kleuren.
Dit doe ik vanuit het weten en niet weten:
– van de rituele dans tussen de ratio en het mystieke
Vertrouw op het weten door te accepteren dat je niet weet. Steeds opnieuw moet het ritueel worden doorlopen en ontwikkelt. Vanuit deze rituelen kan inzicht worden verkregen en het gegeven inzichtelijk gemaakt.
Dit doe ik vanuit:
– de oefening vanaf het begin – het kind; autodidact
– de oefening van het studeren – de kunsten; mijn leermeesters
Dit doe ik vanuit het weten en niet weten:
– van de rituele dans tussen de ratio en het mystieke
Vertrouw op het weten door te accepteren dat je niet weet. Steeds opnieuw moet het ritueel worden doorlopen en ontwikkelt. Vanuit deze rituelen kan inzicht worden verkregen en het gegeven inzichtelijk gemaakt.
Dit doe ik vanuit:
– de oefening vanaf het begin – het kind; autodidact
– de oefening van het studeren – de kunsten; mijn leermeesters
Het Werk en Het Werk
In tegenstelling tot de architect – die grip moet krijgen op de ordening van de ruimte om de mens te huisvesten – start de kunstenaar in mij vanuit het grip krijgen op de mens door de ruimte te ordenen. Waar ik als architect iedere dag een opleiding door en met andere professionals nodig heb, heeft de kunstenaar iedere dag een opleiding nodig door en met zichzelf. De architect en de kunstenaar zijn complementair in mij.
De kunstenaar moet daarbij steeds vanuit het puurste ik vertrekken – het kind – om zo grip te krijgen op het menselijke in zichzelf en om als antenne te kunnen blijven gebruiken van de mens buiten zichzelf – het gegeven. Het kind moet steeds weer oefenen vanuit het begin – het niet weten.
Het oefenen kan slechts leiden tot het geoefende door te studeren. Hierbij gebruik ik de gehele geschiedenis van de kunsten; de schilderkunst, de beeldhouwkunst; de muziek, de dans, de literatuur – om zo grip te krijgen op de mogelijkheden, om grip te krijgen op de mens – het gegeven. De kunsten moeten steeds weer bestudeerd worden vanaf het begin – om te weten.
Het Werk en Het Werk
In tegenstelling tot de architect – die grip moet krijgen op de ordening van de ruimte om de mens te huisvesten – start de kunstenaar in mij vanuit het grip krijgen op de mens door de ruimte te ordenen. Waar ik als architect iedere dag een opleiding door en met andere professionals nodig heb, heeft de kunstenaar iedere dag een opleiding nodig door en met zichzelf. De architect en de kunstenaar zijn complementair in mij.
De kunstenaar moet daarbij steeds vanuit het puurste ik vertrekken – het kind – om zo grip te krijgen op het menselijke in zichzelf en om als antenne te kunnen blijven gebruiken van de mens buiten zichzelf – het gegeven. Het kind moet steeds weer oefenen vanuit het begin – het niet weten.
Het oefenen kan slechts leiden tot het geoefende door te studeren. Hierbij gebruik ik de gehele geschiedenis van de kunsten; de schilderkunst, de beeldhouwkunst; de muziek, de dans, de literatuur – om zo grip te krijgen op de mogelijkheden, om grip te krijgen op de mens – het gegeven. De kunsten moeten steeds weer bestudeerd worden vanaf het begin – om te weten.
|
